Het ontstaan van de barcode

Zodra je in een supermarkt loopt en je pakt een product uit een schap, dan denk je er vrijwel nooit aan hoe de barcode tot stand is gekomen die op de verpakking staat afgebeeld. De streepjescode ook wel een barcode genoemd is de benaming voor een opeenvolging van lijntjes die door een scanner gelezen kan worden. Het is niet zomaar het lezen van de lijntjes of het tellen van de lijntjes. Elke barcode heeft zijn eigen data die uitgedrukt kan worden in een artikelnaam en of prijs. Het hangt in zijn geheel af van het coderingssysteem of de barcode alleen uit cijfers ontstaan of uit een combinatie van cijfertjes, lettertjes en leestekens. Het is niet iets wat sinds kort gebruikt wordt, want de eerste barcode was al in 1952 in gebruik genomen. De bedenker hiervan was en is Norman Woodland. Het ontstond uit de intentie om gemakkelijk voorwerpen te herkennen en hier een waarde aan te kunnen geven. Vroeger werd er voor het maken van muziek veelal gebruik gemaakt van een ponskaart en toen Norman Woodland een ponskaart zag, dacht hij aan een barcode. Twintig jaar later rond 1973 bedacht hij dat een streepjescode gekenmerkt kon worden door mkiddel van 12 cijfers. Deze cijfers wordt nu UPC genoemd. Dit moet je niet verwarren met UPC van televisie want deze betekenis van de 12 cijfers is Universal Product Code. Elke barcode en productsoort heeft zijn eigen unieke code door de combinatie van de cijfer. Bij een barcode printen zal het dus niet gebeuren dat verschillende producten dezelfde barcode bezitten. Eerst werd de manier van coding and marking vooral gebruikt in Amerika maar nu het verder de wereld overgaat is deze code uitgebreid met een gecodeerd regiocijfer. Dit had als voordeel dat de oude code behouden kon blijven, maar wel uniek gemaakt kon worden door kenbaar te maken uit welke regio het product komt.